Kareltje

Ik hoef inmiddels niet meer te vertellen dat ik dol ben op dieren. Oh, ik mopper me suf hoor, als er weer eens 1 niet doet wat ik wil, op mijn bed ligt (wat niet mag) en zeker als de hond terwijl het buiten 30 graden is, gezellig met zijn warme vacht op schoot wil liggen. Waar mijn normale dierenschare meestal bestaat uit knuffelbare exemplaren zit er soms een tamme vogel tussen, een verdwaalde apagonis of een kom goudvissen. En die laatste laten zich slecht knuffelen heb ik ontdekt.  Wat zich ook slecht laat knuffelen zijn de dieren die met onze huisdieren meekomen. Zeg maar, de “bijprodukten” van het hebben van huisdieren. Iedereen met een hond of een kat heeft er wel eens last van gehad. Hoe goed je ook spuit of poedert soms komen ze ineens op en zit je huis en je dierenschare vol….. vlooien….!  En omdat ik al mijn huisdieren namen geef heb ik ook deze dieren een naam gegeven. Karel. Ik heb het nooit eerder met iemand gedeeld en er is altijd het risico dat men mij voortaan vreemd gaat bekijken als het bekend wordt, dus het moet even tussen u en mij blijven maar in gedachten noem ik elke vlo Kareltje. Dus toen ik van de week bij het kammen van de hondenvacht een verdachte beweging zag tussen de blonde lokken ging ik iets verder graven en daar kwam tot mijn afschuw een vlo te voorschijn gesprongen. Ik greep dook met mijn vingers naar voren en plukte hem uit de vacht.  “Ha !” dacht ik, “Karel, kerel, je bent erbij !”.  En hoe gek ik ook ben op dieren, Karel moest dood. Dus een bakje water met een drupje afwasmiddel gepakt en Kareltje verdronken.

Nou moet u weten dat ik allergisch ben voor vlooien. Niet dat ik bulten of rode plekken krijg bij een beet. Nee, het is veel ernstiger. Zodra ik 1 vlo heb gezien krijg ik jeuk tot in het kruintje van mijn haren. Het idee van vlooien in mijn huis maakt me hyperactief en een tikje paranoïde  dus hond werd van onder tot boven uitgekamt, uitgepluist en leeg geplukt. Het resultaat : 5 Kareltjes met hun buikje omhoog in een bakje water. Ik stofzuigde de kamer, het kleed en de meubels tot de stof bijna wegsleet. Vervolgens ging ik de kat aan een onderzoek onderwerpen. En waar de hond zich gewillig laat kammen en er zelfs met poten wijd op de rug (de sloerie) voor gaat liggen is mijn kat een ander verhaal. Vernoemd naar Gijbrecht van Aemstel, een vermeend stadsheer uit een toneelstuk van Joost van den Vondel (geschreven 1637) waant mijn Gijs zich Heer des Huizes (met hoofdletters!) en een Heer verzorgt zich uitstekend en heeft geen hulp van zijn personeel nodig. Dus het Kareltjes-onderzoek bij Gijs resulteerde in 1 gevangen vlo en 7 gebruikte pleisters voor mijn onderarmen. U snapt… geen doen. En als altijd, zodra je het nodig hebt, grijp je mis op de vlooienpipetten. De volgende dag dus maar even nieuwe pipetten voor zowel de hond als de kat gehaald bij de plaatselijke dierenwinkel. De 2 kleine doosjes kostte me   € 42,00. Bij thuiskomst eerst de hond even opnieuw uitgekamd. Vangst : 13 drijvende Kareltjes. Aan de kat heb ik me maar even niet gewaagd. De pipetten gingen moeiteloos tussen de schouderbladen en de kamer werd opnieuw grondig gestofzuigd. 3 Dagen en 4x stofzuigen later bleek de hond te krioelen van de Kareltjes en zat zich doorlopend te krabben. Dus toog ik opnieuw richting dierenwinkel. Op de vraag of dit merk pipetten vaker was gebruikt moest ik positief antwoorden. “Dan is uw hond waarschijnlijk resistent geworden mevrouw, dan moet u een ander merk proberen.” Omdat je de hond niet wilt vergiftigen moet je dan keurig 4 weken wachten voor er een nieuwe pipet op mag. Ik zag direct al aankomen dat ik 4 weken niet ging redden. Dus, omgevingsspray en anti-vlooien shampoo gekocht en … ketsjing…. € 23,50 afgerekend.  Bij thuiskomst zat niet alleen de hond kwispelstaartend te wachten maar sprongen de Kareltjes me vreugdevol tegemoet. Dus opnieuw gestofzuigd, de kamer gesprayd en dan de hond in bad. Tja….. en dat laatste vind mijn Banjer NIET LEUK.  Als ik roep “ga je mee naar boven” stormt hij kwispelstaartend tussen mijn benen door de trap op maar zodat hij ziet dat de badkraan loopt, stormt hij met de staart tussen de poten weer naar beneden. Een strijd dus om hem erin te krijgen. Maar eenmaal in het water berust hij in zijn lot en zet hij zijn “oh, wat ben ik zielig, kijk maar eens hoe zielig, zooooo ZIELIG” gezicht op. Het bad dreef van de vlooien.

We zijn nu 2 dagen verder en bij het kammen van de hond telde ik vanavond opnieuw zeker 15 levende nazaten van Karel. En de anders zo blonde vacht ziet weer zwart van de spikkeltje…de volgende generatie. Ik heb inmiddels nog 2x de dierenspeciaalzaak bezocht en ben in het bezit van een waar arsenaal anti-vlooien producten. Internet onderzoek leert mij dat ik waarschijnlijk nog wel enkel weken bezig ben voor ik de plaag onder controle heb. De dure ongebruikte pipetten zullen stof  vergaren in de kast want ik moet dus nieuwe pipetten kopen van een ander merk. Het zal nog even moeten wachten. De dierenspeciaalzaak die ik vandaag opnieuw wilde bezoeken bleek namelijk dicht in verband met vakantie.  “Tja”, bedacht ik me, terwijl ik huiswaard toog. “op vakantie ......van de centen van Karel….”