Parijs

Ik worstel. Ik worstel al een week. Er gebeuren dingen in de wereld die niet goed zijn en iedereen heeft een mening. Het journaal staat bol van de interviews, demonstraties in heel Europa en kranten hebben grote koppen. Er wordt een aanslag gepleegd waarbij mensen bewust en opzettelijk worden gedood. Ik zie nare beelden op tv en ik probeer uit alle macht te voorkomen dat ik me verlies in het verdriet.  De basis van het conflict is het geloof. Nou is dat natuurlijk niks nieuws, het geloof is al eeuwen een reden voor oorlog. Velen vinden het eigen geloof het beste en het enige juiste. Het doodmaken van medemensen vanwege het geloof gebeurd al sinds de mensheid bestaat. Dat spreekt het niet goed maar zijn wel feiten. Wat er gebeurde in de begintijden van het Christendom, in de middeleeuwen of tijdens de tweede wereld oorlog, het zijn allemaal oorlogen omdat de ene partij bepaalde waarden hecht aan zijn eigen ideeën en als enige uitweg ziet het monddood maken van de andere partij. Of de discussie beëindigd door de ander neer te slaan. Niet voor het eerst in de geschiedenis gebeurd dat letterlijk, en door een regen van kogels. Wat maakt deze aanslag erger dan anderen? Is het dat het dicht bij je bed gebeurd ? In die mooie stad, die je associeert met romantisch weekendjes weg met je lief ? De genocide in Ruwanda in 1994 was heftiger en net zo harteloos maar misschien iets verder van ons bed. Is het dat je live op tv kunt volgen wat er gebeurd in Parijs ? Je ziet het interview met de vrouw die zich met haar baby kon verstoppen in een koelcel en daardoor overleefde. Je kijkt naar je eigen kind en beseft welke emotie er speelt. 

Je ziet op tv de mensen van de Franse politie de supermarkt instormen onder heftig vuurgevecht en realiseert je dat elk van hen een vrouw heeft, een moeder en kinderen. Je weet dat elk van de omgekomen mensen een leven heeft, lief heeft gehad en dat er kinderen zijn die zonder die ouder moeten opgroeien. En je hart bloedt.

Nadat de aanslagen gepleegd zijn ontstaat in dit geval een discussie over de vrijheid van meningsuiting. In Europa hebben we vrijheid hoog in het vaandel. Ik niet minder dan anderen. Je moet kunnen zijn wie je bent en kunnen doen waar je hart je heen brengt. Maar aan de basis daarvan ligt respect. Respect voor de mening van een ander en respect dat de vrijheid die jij claimt ook door een ander geclaimd kan worden. Geeft dat je het recht om je respectloos over het geloof van anderen uit te laten ? Ik denk van niet, en dat is misschien een groot deel van mijn worsteling van deze week. Ik kijk naar het journaal waar duizenden mensen protesteren tegen het geweld. Ik vind dat fantastisch, dat mensen laten zien “ik ben het hier niet mee eens”. Maar al die borden die men hoog houdt met de tekst “je suis Charlie” dat kan ik dan niet plaatsen. Dat niemand het recht heeft een ander te doden lijkt me helder maar het blad is provocerend. Bewust en zeer doeltreffend provoceert men het geloof van een ander, waarmee je eigenlijk naar mijn idee ook aangeeft dat je vindt dat je zelf beter bent. Nogmaals, het geeft de ander niet het recht over jou leven te beslissen. Maar het getuigd wel van een gebrek aan respect. En respect staat aan het begin van alle vrede. Het gevoel dat we met zijn allen deze aarde delen en eigenlijk allemaal het zelfde willen. In vrede leven en onze kinderen grootbrengen in een liefdevolle samenleving. Ik deel dit stukje van de wereld met jou en samen zullen we bidden. Ik tot mijn God en jij tot jouw God. Ik praat met respect over jou keuzes en jij met respect over de mijne. En we lachen samen om de grapjes die onze kinderen uithalen.

Het door de aanslag getroffen blad Charlie Hebdo verschijnt vandaag weer, voor het eerst sinds de aanslag. Volgens de kranten stond het blad voor de aanslag op het punt van financiële ondergang. Vandaag verschijnt het in een oplage van 3 tot 5 miljoen stuks, waar het anders slechts 70.000 exemplaren verkocht. Er wordt gevochten om de bladen en binnen  enkel uren is er in heel Frankrijk geen één meer te krijgen. Er stromen miljoenen euro’s aan opbrengsten richting de bankrekening van het blad.  Op de Marktplaats wordt het blad aangeboden voor prijzen van   € 5,00 tot   € 250,00 (!)  per stuk.  Er lijkt dus toch een winnaar in dit verhaal. 

Ik worstel. Ik worstel al een week. En vandaag wordt het er niet beter op……

Humor

Nieuwjaarsdag 2015. Het vuurwerk is verstomd, de oliebollen koud en taai. In menig huishouden wordt de restanten van de te duur gekochte en “niet-te-zuipen-maar-vooruit-het-is-oud-en-nieuw” champagne door de gootsteen gespoeld. Wat ons rest is oude vaat en nieuwe agenda’s. Vannacht, na dat de klok ons het nieuwe jaar in had getikt, dronken we op 2015 en wenste we onze dierbare een bijzonder fijn nieuwjaar toe. In sommige huizen was het een feest, in andere gaat het licht uit en gaat men slapen. Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Zelf ging bij ons, zo vlak nadat het eerste vuurwerk erdoorheen was, de TV aan om de oudejaarsconference van Youp van ’t Hek te kijken. Misschien wat vreemd geprogrammeerd, met het nieuwe jaar dat vers op kansen lag te wachten, om het jaar te starten met achteruitkijken. Maar goed, Youp is meestal goed om eens voor te gaan zitten en te zien hoe hij zich scheldend door het oude jaar heen jaagt. En dat was precies wat er gebeurde. Een uurtje of anderhalf prettig vermaak met af en toe een lachsalvo. Op de avond van de eerste dag van 2015 werd de conference van Guido Weijers, die oudejaarsavond was vertoond, herhaald. Ook daar ben ik, samen met zoonlief, eens lekker voor gaan zitten. En dan blijkt, als je beide heren het jaar laat doornemen, dat humor is zeer persoonlijks is. Uiteraard komen in beide shows alle hoogte- en dieptepunten van 2014 langs. Maar waar ik de show van Youp “wel leuk” vond heb ik zitten genieten van Guido. Tranen van het lachen en stil van ontroering. Het gekke is dat al tig shows van Youp heb gezien maar dit de eerste was van Guido die ik heb uitgezeten. En waar zit dan dat verschil in ? Daar kom ik dus niet uit. Is het timing?  Is het intonatie? Waarom vind ik de grap van Youp over Loomen wel aardig maar die van Guido over dezelfde bandjes briljant ? Ik had de show van Guido ook opgenomen en was dus in de gelegenheid een paar stukjes ervan terug te kijken en eens wat kritischer te luisteren. Maar nog kwam ik er niet uit. Je kunt humor ook niet forceren. Ik weet van mezelf dat ik van eenvoudige humor houd. Sommige moppen vind ik briljant, terwijl een ander denk “waar gaat dit over?”. Die van het kuikentje bijvoorbeeld is mijn all-time favoriet terwijl menigeen niet ziet wat er zo goed aan is.  

Ook heb ik lang geleden een bijzonder komisch moment meegemaakt met mijn jongste zusje en toen ik dat verhaal onlangs probeerde te vertellen aan mensen die er niet bij waren geweest, kwam ik niet uit mijn woorden. Snikkend van het lachen probeerde ik uit te leggen wat er zo grappig was geweest maar zag de mensen om mij heen de punch echt niet vinden.  En hoe meer ik het probeerde, hoe meer zij het niet zagen. Jaren nadat het is gebeurd kan ik nog buikpijn krijgen van het lachen door alleen aan dat incident te denken.

Ik vraag me ook altijd af of de Guido’s en de Youpjes in deze wereld al op 1 januari beginnen aan de conference van het nieuwe jaar. Hoe zou dat werken ? Loop je dan het hele jaar aantekeningen te maken bij alles wat er gebeurd of bewaar je gewoon de kranten en zie je het wel in december ? Dat laatste zou mijn aanpak zijn maar ik ben in meer dingen iemand die een deadline nodig heeft om iets goeds neer te zetten. En qua humor kan ik dagenlang niet goed weten hoe ik ergens op moet reageren om  vervolgens een ochtend lang zeer gevat uit de hoek komen. Het komt en het gaat, die humor van mij.

Tja,…… Ik spoel Guido nog een stukje terug en moet opnieuw lachen om dezelfde grap. Zelfs als je weet wat er komt is het nog leuk. Vanochtend, 2 januari, lees ik dat Guido wordt aangeklaagd over een filmpje dat hij heeft gebruikt in zijn show. De humor heeft 1 hele dag geduurd en we zijn weer terug tot de orde van de dag. De krant met het bericht wordt ergens in Nederland in een kast gelegd om straks in december hopelijk een inspiratie te zijn voor opnieuw een uur of anderhalf terugblikken en lachen.

Want uiteindelijk is dat het beste wat je kunt doen met alles dat je overkomt. Terug kijken en de humor ervan proberen te vinden. En pijn in je buiken hebben van het lachen.

Ik wens u een humorvol 2015 !

P.s. :   Het is geel, het piept, is donzig zacht en is GEEN kuikentje…… ra, ra, wat is het …?