Roman

Ik zal maar eens bekennen dat ik degene ben die ze koopt. Die vreselijke bouquet reeks boekjes die u altijd in de supermarkt ziet liggen en van wie iedereen denkt “wie leest die troep”. Nou, ik dus.

Met mijn IQ van 124 scoor ik echt niet slecht en ik lees ook “echte” boeken van schrijvers als Mulisch en (iets lichter) Dan Brown. Het zijn lekkere boeken om je in vast te bijten als je vakantie hebt of voor lange avonden buiten, met de tuinhaard aan.  Dan lees je dat en dan sleept het verhaal je mee naar andere werelden en andere sferen. Het zijn boeken die je niet weg kan leggen en waarvan je weet dat het eerst uit moet voor je weer verder kan met de dagelijkse dingen. Het hoeft niet hogere literatuur te zijn, de Harry Potter reeks heb ik ook ademloos verslonden, maar ook boeken als “Haar naam was Sarah” heb ik gelezen. Dat is bij uitstek zo’n boek dat je, nadat het uit is, nog dagen bezig houdt in je hoofd. Tja, waar komt dan die fascinatie voor die pulp romannetjes vandaan ? Ongetwijfeld zal menig psycholoog hier zijn tanden in willen vastbijten. Ook elk weldenkende vrouw weet dat de inhoud van die boekjes van geen kanten de werkelijkheid raakt. Onze prins op het witte paard heeft nooit op maat gesneden pakken en stevige borstspieren. Ze drinken bij ons bier en laten boeren.  Ze hebben geen kaakspiertje die op het juiste moment spannen, geen stoere sportauto’s en geen ondoorgrondelijke blikken maar een buikje, een Opel en een hekel aan je moeder.  Kortom, geen herkenning met de werkelijkheid.

De boekjes hebben ook altijd dezelfde structuur. In Hoofdstuk 1 ontmoeten ze elkaar, op bladzijde 60 scheuren ze elkaar de kleren van het prachtige lijf, op bladzijde 135 gebeurd er een drama waardoor je moet denken “dit wordt niks meer” en op bladzijde 150 komt het allemaal goed. Geen verrassingen aan het eind, het komt altijd, allemaal goed. In de moderne versies is er soms al een kind, of wordt de sex wat meer beschreven maar verder verschillen de boekjes van nu eigenlijk heel weinig van die uit de jaren 80. En geloof me, ik kan het weten, want ik las ze toen al. Kilo’s van die troep is er door mijn handen gegaan, boeken vol romantiek, spannende afspraakjes en bijzondere ontmoetingen zijn langs mijn ogen getrokken. Of het nu doktersromannetjes zijn, of het gaat over sjeiks, prinsen of  belangrijke zakenmannen. Of de dames nou preuts waren, al een kind hadden of een echtscheiding achter de rug, het is allemaal voorbij gekomen en geconsumeerd. Ik verslind het als was het waterijs.  Of chips. Daarmee moet u het denk  ik vergelijken.  Kauwgom voor je ogen. Zoiets.
De lust voor dit soort boekjes overvalt me voornamelijk als ik het druk heb. Het is natuurlijk een soort ontsnappen aan de drukke werkelijkheid en geeft je anderhalf uur het gevoel dat de wereld niet bestaat uit verplichtingen en “moet-igheidjes”. Prettig, makkelijk in gebruik en prullenbak waardig zodra het uit is.  

Neemt niet weg dat ik ze altijd iets beschaamd in mijn winkelwagentje deponeer. Vergelijk het maar met bij de kassa van de plaatselijke Albert Heijn 3 gezinsverpakkingen condooms afrekenen. Waarbij de kassa juffrouw je ook aankijkt met een blik van “zo, dat wordt een gezellig weekend !”. Bij de bouquet reeks boekjes bespeur ik een blik in de trant van “zielige vrouw”. En geloof me, dat ben ik echt niet. U hoeft geen medelijden met mij te hebben. Romantisch gezien heb ik mijn kansen gehad en genomen en over de toekomst maak ik mij geen zorgen.  Maar de kassa juffrouw die weet dat allemaal niet. En dus koopt ik mijn boekjes graag op plaatsen waar men mij niet kent. Het blijkt een soort  verslaving, zo één waarvan de buitenwereld geen weet heeft.  Het zijn de boekjes die je leest op momenten dat de buitenwereld je niet ziet.  Lekker thuis, lekker jezelf. En aangezien er al jarenlang, elke maand meerdere nieuwe boekjes in de winkel liggen ga ik er nog steeds van uit dat er meer vrouwen als ik zijn die ze stiekem toch gewoon lezen. En ervan smullen…..elke maand weer….heerlijk !

Huishouden

Ik zal het maar eerlijk toegeven : ik ben niet zo huishoudelijk ingesteld. Goed, noodgedwongen doe ik wat nodig is maar als het mijn keus kon zijn huurde ik zo een huishoudster in. Nee, geen schoonmaakster maar een huishoudster. Zo-een die achter je opruimt, je boodschappen doet, je bed elke dag opmaakt  en de telefoon aan neemt. U kent het type wel. Lijkt me fantastisch. Ze zou een eigen deel van het huis mogen gebruiken als ze mijn deel maar blinkend houdt. Want u begrijpt, als ik me haar kan veroorloven is mijn huis zo groot dat er plaats genoeg is voor haar eigen appartement en is er ook misschien nog wel plek voor een butler. Of zo. Maar goed, zoals gezegd noodgedwongen doen we het maar zelf. En dat gaat me dus niet zo goed af. Mijn moeder heeft het me echt wel goed geleerd hoor. Een paar keer per week alles afstoffen (liefst met een natte lap, dat heeft beter effect), de ramen lappen en wekelijks de planten dompelen. Met van dat spul erin waar ze van groeien. Een geoefend lezer begrijpt uit mijn laatste zin dat ik dat dus niet doe. Sterker nog, ik heb het hele planten-gebeuren maar afgeschaft want bij mij leeft geen enkele plant langer dan een week of 3. Dus hou ik het voornamelijk bij bloemen omdat je bij bloemen zo lekker kan zien wanneer het gedaan is met de pret en het verlepsia’s geworden zijn. Zodat ze dan tijdig, of in mijn geval zeker een dag of 3 - 4 na het verleppen, gewoon weg gegooid kunnen worden. Meestal komt de putlucht uit de vaas me dan al een halve dag tegemoet en vind ik het welletjes. Zo gaat dat hier. Ik kan altijd mateloos bewondering hebben voor mensen die hun huishouden op orde hebben. Het type dat op zondagochtend 11 uur met de koffie klaar zit op een smetteloze bank, met koffie uit een smetteloze keuken. Persoonlijk zit ik meestal op dat tijdstip nog ongedouchd en verlept in een oude jogging broek tussen de hondenharen op een stoel. Of ik start ijverig in mijn keukentje aan een lekker zondagochtend ontbijt om te ontdekken dat de vaatwasser de avond ervoor wel is ingeruimd maar niet is aangezet. Heeft u een beeld bij de lucht dat zo’n apparaat voortbrengt na een nachtje vol vieze borden dicht te hebben gezeten ? Fijn op de nuchtere maag. Ik bedenk me op zo’n ochtend ook vaak dat een stofzuiger geen kwaad zou kunnen (want wie bedacht een blonde hond met blonde-honden-haren op een donkerbruin kleed ?) en met een beetje geluk komt die stofzuiger voor het avond eten uit de kast. Het grappige is dat als ik weet dat er iemand mijn huis bezoekt ik als een tornado door de boel ga en koffie kan serveren in smetteloze kopjes op een smetteloze  tafel. Dus ik kan het wel. De enige conclusie is dus : luiheid !

Het gekke is dat ik een andere tik heb die hier dwars tegenin staat.  Ik ben namelijk gek op huishoudelijke tips, grootmoeders adviezen en andere handigheidjes. Ik speur het internet af naar nieuwe-oude tips en ga dan uitvogelen of ze werken. Sommige tips werken niet en belanden in de virtuele vuilnisbak maar sommige zijn fantastisch ! Zo maak ik inmiddels zelf mijn wasmiddel en deze “smurrie” is werkelijk fantastisch. Van zeep en soda wordt het gemaakt en je kunt je was er mee doen maar er ook mee schoonmaken. Bij gebruik glimt mijn voorheen vette gasfornuis als een 3 jarig meisje op sinterklaasavond.  Als ik het spul net gemaakt heb dan heb ik ook acuut zin om te poetsen. Soms trekt dat gevoel vanzelf weg als je een uurtje wacht maar vaak is een blinkend huis het resultaat. Jammer genoeg maak ik het goedje maar eens per 2 maanden dus u snapt de staat van mijn huis. Nog zo’n rare : ik ben dol op nieuwe vaatdoekjes. Van die microvezel doekjes en dan het liefst met een gezellig bloemenprintje. Als ik ze ergens in de aanbieding zie liggen kan ik het nooit laten en koop er het liefst direct een stuk of 15. Heerlijk zo’n stapel nieuwe doekjes in mij keukenkastje. Maar dat is denk ook het enige waar ik echt niet tegen kan : van die viezige vaatdoekjes. Dat het stof duimdik op de boekenplank ligt boeit me niet maar er komt elke ochtend een schoon doekje op het aanrecht. Het liefst zou ik de vieze ook gewoon weggooien en elke dag een nieuwe pakken.

Die lust in handige schoonmaak tips wordt tegenwoordig makkelijk gevoegd door internet sites als facebook en Pinterest. Vooral die laatste is een bron van vermaak voor geïnteresseerde types als ik. Daar vind je namelijk ideetjes van over de hele wereld. Je wordt er echt mee overspoeld. Soms worden daarbij producten gebruikt die wij hier in Nederland helemaal niet echt kennen. Zo schijnt Bakingsoda zo’n wondermiddeltje te zijn. Als ik het goed lees uit Pinterest kun je ermee koken maar ook bijzonder goed mee schoonmaken. Mijn  lieve zus, met dezelfde huishoudelijke interesse als ik, ging zelfs zover om een winkel te gaan zoeken in Nederland waar ze dat goedje verkopen.  En dan maar uitproberen natuurlijk. En op dat laatste loop ik zelf vast. Ik vind het namelijk allemaal behoorlijk boeiend, maar als ik eenmaal weet of het werkt of niet dan is mijn hoofd alweer met iets nieuws bezig. Ik breng zeg maar, mijn eigen goede ideeën niet echt in praktijk.  Tja, en wat moet je dan met al die informatie ?  Zo ontstond in mijn hoofd het idee dat ik al die informatie wel wilde delen met de wereld. En omdat ik niets (behalve mijn huishouden) half doe, ligt er inmiddels in mijn hoofd een kant-en-klaar plan klaar om dan zelf maar een site te bouwen en daaruit mijn  hoofd leeg te spuien. Mijn zus vond het een prachtig plan en kwam zelfs al met de pakkende en passende naam “Handige Mientje”. Met een knipoog naar mijn moeder en de generatie voor ons die het huishouden voor mijn gevoel veel beter onder de knie had.  En dan rijst natuurlijk de vraag of ik het ook echt ga maken. Het is namelijk niet alsof ik niets te doen heb. En het vullen en beheren van zo’n site wil ik dan ook weer goed doen. Zo huppelt dit “Handige Mientje” nu al een week of 6 door mijn hoofd.  Ze is nog niet meer dan een goed idee.  Maar langzaam kom ik toch tot daden. Want ik blijf maar met die ideeën zitten die de wereld in moeten. En dat gaat het makkelijkst via haar. Dat ruimt dan weer zo lekker op in mijn hoofd. Nou mijn huis nog…….