Vakantie

Kijk, dat valt me dan toch altijd weer op.  Het vakantie gevoel zit voor mij niet in de kilometers. Ik ben aan de andere kant van de wereld geweest. Indonesië, het zuiden van Frankrijk, de Hawaiiaanse eilanden, de binnenlanden van Egypte…… ik ben er geweest en heb er met plezier heerlijke vakanties doorgebracht. De Luau op het strand van Honolulu, het was een geweldige ervaring om zo’n echt hawaiiaans strandfeest mee te maken. De muziek, het heerlijke, in het zand geroosterde varkensvlees, de cocktails en de aandacht van de aanwezige Amerikaanse heren…. Ze komen nog wel eens ter sprake. De egyptische nachten aan boord van een boot op de Nijl. Aangelegd aan de oever ergens ver van de stad, met de muziek klanken van eenvoudige instrumenten. Omringd door de resten van eeuwenoude beschavingen. Slapen op het dek van de boot midden op de Nijl met enkel een kussen, een lakentje en het getjilp van de krekels op de oever. Of de nachtelijke treinreis ’s nacht dwars door Egypte met feesten, drank en dansen in de restauratie wagon van onze trein met aangenaam reisgezelschap waarvan ik de namen inmiddels niet meer weet. Op Cyprus met mijn eerste echte lief waar iedereen dacht dat wij op huwelijksreis waren en wij, jong en onbevangen, hebben gefeest en samen dronken zijn geworden, gegeten hebben onder de Cyprische zon en genoten hebben van elkaar en van de vrijheid. Op Bali, waar we rondgeleid door onze persoonlijke gids, Oom Eddy, samen voor ons gevoel het echte Indonesië leerde kennen. Eten bij de mensen thuis of in een restaurantje ver achter de bewoonde wereld waar we heerlijke gerechten geserveerd kregen en huisgestookte aardbeienwijn.  Reizen waarbij vliegen een onderdeel was, soms een drama met uren lange vertragingen op ondergesneeuwde vliegvelden of urenlange stop-overs. Kortom, ik heb her en der wat delen van de wereld gezien.  De behoefte aan verre reizen is door de jaren heen een beetje verdwenen. Ik weet dat er veel mooist te zien is op deze aarde en dat ik nog maar een fractie daarvan heb ervaren. Toch is de behoefte voor zo’n verre reis verdwenen. Gingen eerst mijn vakanties naar Frankrijk, daarna naar Zuid Duitsland en later nog kwam ik niet verder dan Drenthe. Het echte reizen is me een beetje ontglipt en hoewel ik het geen bezwaar zou vinden om voor 2 weken naar de warme zon te moeten, de vraag of ik er echt behoefte aan heb krijg ik niet beantwoord.

Maar zoals gezegd zit het vakantie gevoel niet in de kilometers. Het “even weg” zijn van de dagelijkse routine is een veel belangrijker factor.  Je bent in een vreemde omgeving. Geen werk en school, geen telefoontjes, geen rekeningen die op de mat vallen en geen wekker in de vroege ochtend. Dat bij elkaar zorgt voor dat onbezorgde gevoel.

De afgelopen week heb ik in het goede gezelschap van mijn zus en zoon een paar heerlijke dagen doorgebracht in Zuid-Limburg. In een bungalowtje van een bekende touroperator, compleet met overdekt zwembad, restaurant en bowlingbaan en, natuurlijk, WIFI in het huisje. We zijn dan wel weg maar willen uiteraard bereikbaar blijven op de digitale snelweg.
Is de eerste dag nog gevuld met de reis, je installeren in de bungalow en het uitvogelen hoe de houtbrander werkt, al gauw rijgen de dagen zich aaneen en kom je ook daar in een soort routine. Wel een prettige routine, met verse croissantjes bij het ontbijt en zeer luie ochtenden. En of je nou een weekend hebt geboekt, een midweek of een week, de dagen vliegen om en voor je het weet sta je alweer je tas in te pakken en de auto te vullen. Onderweg richting Amsterdam bedenk ik me dat het voelt alsof ik veel langer weg ben geweest. Ik neem me voor dit vakantiegevoel vast te houden. Ik ga me relaxter opstellen, ik ga de bestellingen in  mijn winkel op mijn gemakje doen, ik ga me niet meer gek laten maken door alles dat ik voor mijn gevoel “moet”.  Sterker nog, die boeken waar ik deze week niet helemaal aan toe kwam ga ik dit weekend nog lezen. Lekker met een kopje thee op mijn eigen stoel in mijn eigen huis. Maar ja, hoe gaan die dingen ? 24 Uur, 4 draaien was, 2 volle boodschappentassen, 27 ingepakte bestellingen en 1 forse ruzie met mijn ex later zit ik weer helemaal in de flow. De boeken liggen ongeopend in de kast.  We zijn weer thuis.