Want voor mij is het gevoel van de kermis onlosmakelijk
verbonden met harde muziek, gelach van kinderen
en de stem van de kermisexploitant die door de luidsprekers galmt “POLS
HORRRRRRRLOGE AAN DE RRRRRRRECHTER KANT”. Want in mijn jeugd was het winnen van
zo’n horloge het summum op de kermis. Als kind was ik al niet zo van de snelle,
draaiende attracties. Ik vond het machtig mooi om te zien maar mijn angst
won het dikwijls van mijn nieuwsgierigheid. De zweefmolen ging nog wel. Of
de Calypso. Dat had draaiende bakjes op draaiende armen en ging dan een beetje
omhoog. Daar durfde ik nog wel in. Maar toen een over-enthousiaste kermis-man
de boel een keer in zijn achteruit zette was de lol voor mij er al gauw van af.
Nee, mijn kermis plezier had meer te maken met de gok machines. Je had een
stand met klokken waarvan een wijzer ronddraaide en bij de inworp van een
muntje mocht je dan op de knop drukken. De knop zorgde ervoor dat de draaiende
arm tot stilstand kwam en als je geluk had stopte het bij een prijs. Ik had
altijd het gevoel dat ik een paar muntjes moest “oefenen” om te leren hoe die
bewuste machine reageerde op de druk van de
knop (Was het snel ? Was het langzaam ?). Je telde je suf hoe lang de
arm er over deed om tot stoppen te komen. “7 seconden” dacht ik dan en bij de
volgende ronde telde ik langzaam tot 7 nadat ik drukte. Het aantal muntjes in
mijn broekzak was beperkt want mijn spaarpot ging vaak leeg aan snoepgoed en ik
hoefde mijn moeder echt niet te vragen om kermis geld. Dus werd er driftig
meegeteld met andere kinderen op de machines in de hoop dat ik het apparaat
“door had” voor ik aan de beurt was. Later, toen ik ernstig aan het puberen was en de hele klas, ook de leuke jongens, op de
kermis rondhing durfde ik niet meer achter die gok machines, bang om “sullig”
te worden gevonden. Verlangend kon ik kijken naar de botsauto’s en de snelle
apparaten en menigmaal wenste ik dat ik wat dapperder was en onverschrokken er
in kon stappen. Want juist die leuke jongens waren stoer en stonden te dringen
bij het kassa hokje. Elkaar uitdagend om nog een keer te gaan, tot ze
lichtgroen eruit kwamen. Wie moest kotsen was een sul en werd uitgelachen. Ik
stond er bij en keek ernaar. Ik paste er nooit echt tussen en had altijd het
gevoeld dat ik het leven van de zijlijn bekeek.
De kermis was in die jaren daarna vooral ’s avonds een
attractie als je, iets te veel opgetut, ging flaneren tussen de apparaten. We
liepen hetzelfde rondje 8 keer en keken naar de mensen, aten een
suikerspin of kochten nougatpunten bij de snoepkar. Van die grote met chocolade
er omheen. Of kaneelstokken en zuurstokken, hoe groter hoe beter. We keken toe
hoe dorpsgenoten bij de schiettent prijzen bij elkaar schoten. Stiekum wilde ik
dat ook wel,schieten, maar kon dat wel
voor een meisje ? Blut en soms met een paar lullige prijsjes onder je arm
stapte je ’s avond weer op je fiets. Moe, en net niet helemaal tevreden. 
Daar blijft mijn herinnering steken, ben ik bang. De geur
van suikerspin brengt me terug naar dat meisje dat naast de botsauto’s staat te
kijken naar de andere kinderen die er wel in durven. En verbaasd kijk vandaag ik
op de kermis naar de grote machines die er staan. De onschuld van mijn jeugd is
er wel uit voor mijn gevoel. Hoger, harder en enger kan haast niet en kinderen
staan in de rij en geven dik geld voor 2 minuten doodsangst. Het gegil komt
door de ramen van ons kantoor naar binnen en sijpelt door de werkdag. Als ik
naar huis loopt en de kinderen zie dringen bij de apparaten moet ik glimlachen.
De muziek galmt hard en dwars door elkaar tussen de kramen. Jongens verdringen
zich om als eerste in de “discovery” te
zitten, want hoe stoer ben je als je 3x durft ? Ik zie een knul van een jaar of
14 uit zo’n apparaat stappen met een verstarde lach om zijn mond. De lach
bereikt zijn ogen niet. “Hartstikke vet” roept hij, maar ik zie dat hij zich
groot houdt. Er is niets veranderd. Ik koop een suikerspin bij het kraampje en laat
het spinrag smelten op mijn tong. Gebakken lucht. Meer niet. De kermis ten
voeten uit. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten