Tabletje

In sommige winkels kom ik niet graag. Niet omdat de winkel niet mooi is, het aanbod niet aantrekkelijk of de prijs niet juist. Nee, voor sommige winkels mis ik eenvoudigweg de ruggengraat. Neem de drogist in ons plaatselijke winkelcentrum in mijn woonwijk. Een gewone drogist, verbonden aan een heel gewoon merk, met hele gewone spullen. Ideaal zou je denken, voor de nodige shampootjes en nagellakjes.  Inderdaad, ideaal. Maar de personeelsleden in de winkel hebben van hun baas een bijzonder effectieve verkoop training mogen volgen. Oh, ze zijn bijzonder aardig. Heel behulpzaam en vriendelijk. Maar een simpel artikel afrekenen dat je zelf uit de winkel hebt gepakt wordt al gauw gevolgd door de vriendelijke vraag “mag ik u nog attenderen op….”. Hierna wordt een hoestdrankje onder mijn neus gehouden dat in een betoog van enkele minuten wordt aangeprezen als het beste hoestdrankje ooit. Als je, net als ik, karakter-technisch iets te vaak een ander een plezier wil doen  dan is het behoorlijk lastig om je staande te houden in deze winkel. Zo had ik pas een eenvoudig doosje paracetamol tabletjes nodig.  Wachtend op mijn beurt zie ik precies wat ik wil hebben. Het ligt achter de toonbank opgesteld. Een pakje paracetamol van het huismerk.  Een klein doosje, 20 tabletjes voor € 0,95. Met mijn portemonnee in de aanslag meld ik de vriendelijke dame wat ik nodig heb. Ik wijs het zelfs aan. Zij draait zich om en pakt iets anders. Met haar tekst “mag ik u attenderen op …” legt ze een pakje van een speciaal merk voor me neer en verteld me dat deze pijnstillers eigenlijk veel beter zijn. Met vloeibare paracetamol en werken daardoor sneller en worden beter opgenomen. Pakje van 10 stuks à € 4,95. Nadat ik nog wat twijfelend kijk naar mijn eerste keus achter haar in het schap, kijkt de dame mij vriendelijk doch beslist aan. Ik lees het in haar ogen. Zij weet het en ik weet het, ik ga overstag. Na een korte aanmoediging van haar kant (“echt als u dit eenmaal geprobeerd heeft wilt u nooit meer anders”) reken ik af en verdwijnt het doosje in mijn tas. Thuis gekomen bekijk ik mijn aankoop eens goed. Het plastic gaat van de verpakking en ik haal de strip eruit. Het blijken capsules te zijn. Nou verslik ik mij al ik een zandkorrel en normale paracetamol wordt altijd in een glas water opgelost voor ik het inneem dus ik weet direct “deze ga ik niet gebruiken”.  De verpakking is open en dus is terug brengen naar de winkel geen optie. Tja…. Uiteindelijk kocht ik diezelfde middag bij een groot Kruidvat-filiaal, lekker anoniem een nieuw doosje met de juiste tabletten. Afgerekend bij een norse 16 jarige puber die al kauwgom kauwend en zonder me aan te kijken het af te rekenen bedrag noemt. Zelfs een poging tot “alstublief” kon er niet af.  Maar ik had wat ik wilde hebben.

Toch blijk ik van dit soort acties niet zo veel te leren. Ik werd nl. gisteren door een medicus geadviseerd om vitamine D te gaan gebruiken. Een slimme meid was direct richting mijn norse vriendin bij het Kruidvat gegaan maar nee, in al mijn wijsheid naam ik me voor dat ik het vandaag wel kon en toog richting drogist. De dames aan de balie waren allemaal druk bezig en dus kon ik mij onopgemerkt verdiepen in het enorme schap vitamine preparaten.  Er bleek veel keus en veel variatie dus was ik even een etiket aan het lezen toen ik achter mij een stem hoorde “kan ik u misschien ergens mee helpen ?”. De moed zonk mij direct in de schoenen. Overvallen door haar vraag maakte ik de fout om te vermelden waar ik naar op zoek was. De dame keek afkeurend naar het potje in mijn handen. Ze begon een betoog over de chemische toevoegingen in het artikel dat ik vast had om vervolgens een biologisch en geheel verantwoord alternatief van de plank te pakken. Enigszins in twijfel zette ik het potje terug en hoorde haar verhaal aan.  Het kwam maar half bij me binnen wat ze zei. Terwijl ze uiteen zette wat er allemaal  goed was in dit biologisch product  dwaalde mijn gedachten af en keek ik om me heen.  Ik zag de prijs van het potje dat ik had terug gezet en wist al dat het een dure dag zou worden. Terwijl ik de biologische tabletten afrekende bedacht ik dat ik het mezelf aandoe maar toch het gevoel heb dat ik genaaid word. Ik stopte mijn portemonee en de tabletten in mijn tas en draaide me om. Volgende keer misschien toch maar weer naar iets minder vrolijke winkels.....