Koetjes

Tijd is toch een vreemd iets. De tijd verstrijkt in een gestaag tempo, al miljoenen jaren lang. Het gaat niet de ene dag sneller dan de andere, hoe graag we dat soms ook zouden willen. Je ervaart op de ene dag de tijd als sneller maar dat is slechts een hele persoonlijke ervaring. Want hoewel jij zelf aan het eind je overvolle drukke dag  roept dat ‘ie “is omgevlogen”, je buurvrouw, die wacht op het telefoontje dat haar dochter is bevallen van hun eerste kindje, kijkt om de 3 minuten naar de klok en vind de boel maar langzaam gaan. Het zijn dezelfde minuten, dezelfde uren maar je ervaring ervan is anders. 

Op het persoonlijke vlak heb ik nogal eens de neiging mijn dagen iets te vol te plannen. Ik kan dapper blijven roepen dat ik “niet zo’n stil-zitter” ben maar ik wil gewoon teveel en moet nog van alles van mezelf. Dit is een bijzonder slechte eigenschap die erg moeilijk uit te roeien is. Voor mijn gevoel is de dag altijd te kort. Met een kind, een baan, een eigen bedrijf en iets teveel hobby’s blijft er weinig kans over dat je je gaat vervelen. In één van die spaarzame vrije momenten heb ik vorig jaar een spelletje ontdekt dat je kunt installeren op je telefoon. Het is een simpel spelletje waarbij je een soort van boederijtje bouwt. Je zaait het gras, je voert het aan je koe, die geeft melk, daarvan maak je kaas en dat verkoop je met winst. Doe dat goed en doe dat veel en je kunt nog een koetje kopen. Of een geit. Of een molen. Zoals ik zeg: een simpel spelletje. Maar zoals dat gaat met simpele spelletjes, het blijkt behoorlijk verslavend. Want je wilt altijd meer en de boerderij moet groter. Het boerderijtje geeft je opdrachten en als je die goed uitvoert krijg je een bonus. En die wil je allemaal halen. Dus log je keurig in om half 8 ’s avonds als je telefoon via een zacht tingeltje aangeeft dat je koe klaar is om gemolken te worden en je melkt de koe. Gezien het grote aantal spelers ben ik niet de enige boerin met een verslavingsneiging. Ik ken iemand die de wekker om 4 uur ’s nachts laat afgaan om even tussen het slapen door de appelbomen te oogsten en ik ken iemand die bij het zien van echte hooibalen langs de kant van de weg direct “oh ja” denkt en inlogt om het virtuele hooi te oogsten.  Dus meermalen per dag kijk ik even hoe het met mijn Klara en Berta 3 gaat en geef ik ze wat te eten. Ik zaai, ik oogst en maak de opdrachten. Na maanden ben ik zover dat ik een behoorlijk grote boerderij heb en mezelf een ervaren boerin mag noemen.

Zo af en toe geven de bouwers van het spelletje ons een nieuwe versie. Je wordt dan vriendelijk verzocht even te “up-daten” en dan mag je weer verder boeren met allerlei vernieuwde mogelijkheden. Leuk. Tot vorige week na zo’n up-date mijn spelletje niet verder kwam dan een leeg grasveld. Weg boerderijtje en weg koetjes. Met licht trillende handen heb ik mijn telefoon zachtjes neergelegd om de verdwenen koetjes niet verder te laten verdwalen en de up-date opnieuw gedraaid. Het resultaat was nog steeds een leeg grasveld. Inmiddels werd ik wat onrustig want hoe moest dat nou met mijn koetjes ? Wie zou ze melken en wie zou ze eten geven?  Ik heb de site geraadpleegd en de adviezen van de opper-boerin gevolgd om mijn koetjes terug te vinden maar helaas zonder resultaat. Het grasveld blijft leeg en mijn koetjes blijven verdwaald. Ook de Nederlandse helpdesk heeft mijn koetjes gezocht en niet gevonden. ”Het is waarschijnlijk een technisch mankement mevrouw” wist de dame aan de andere kant van het e-mail adres mij te vertellen. Dat snapte ik natuurlijk ook wel maar ondertussen zat ik al dagen met een leeg grasveld in mijn handen. Uitgerekend in deze dagen wordt het mooi weer en wordt het rustig in mijn web winkel waardoor ik tijd over heb. Tijd die ik normaal gesproken aan mijn boederijtje besteed. U weet wel, beetje grasmaaien en appeljam maken, dat soort dingen. Maar met een telefoon met alleen een grasveld erop kwam ik niet ver. Het probleem van mijn verdwenen koetjes is inmiddels aangemeld bij een hoge hotemetoot van de spelletjes leverancier. Dus ook centraal wordt druk gezocht naar mijn liefjes. Ik zit nu dus met tijd teveel naar mijn telefoon te staren en druk soms even hoopvol op de “play” knop van mijn boederijtje. Gras. Ik zucht en kijk of de hotemetoot al gemaild heeft. Helaas. Ik roep zachtjes naar mijn telefoon. “Klara….. Berta 3….waar zijn jullie nou…?”. Zo af en toe klinkt uit mijn telefoon het bekende tingeltje. “Uw koe is klaar om gemolken te worden” staat er in mijn scherm. Ja, dat lijkt me, na een week. Arme beestjes. Ik kijk naar de klok. Pas 5 minuten voorbij. Zou er al mail zijn …….?