’s Avonds in bed lag ik er nog eens over na te denken. En in
het kader van “het leven is een feest maar je moet wel zelf de slingers
ophangen” bedacht ik ineens dat we dan zelf maar een feestje van de lunch
moeten maken. Dus de volgende dag iets anders boodschappen gedaan en zoonlief
een trommeltje meegegeven met daarin keurig verantwoorde bruine boterhammen met
gegrilde kalkoenfilet, sla, alfalfa en een paar druppeltje mosterd/dille
dressing. Het zag er bijzonder fleurig uit en samen met een beker mangosap
meegegeven naar school. Voor mezelf hetzelfde klaar gemaakt en ik moet zeggen,
met smaak gegeten onder de middag. Bij thuiskomst kreeg ik van zoonlief een knuffel en een
lege broodtrommel. 1-0 voor moeder. De volgende ochtend iets soortgelijks in
elkaar gezet met gekookt ei, komkommer en klein beetje bacon. Ik zat me om half
11 al te verheugen op mijn lunch maar dwong mezelf te wachten tot 12 uur. De
combi was niet slecht en ook zoonlief had de trommel leeg en vroeg of er op dag
3 een extra boterham mee mocht. 2-0.
Inmiddels zijn we een paar weken verder en heeft de “kleine” man nog
niet 1 keer om geld gevraagd voor een gekochte lunch. Maar, en daarin schuilt
natuurlijk het gevaar, ondertussen zit ik wel met een probleem. Wat ook hier
loop ik tegen een gebrek aan inspiratie aan. Creatief als ik ben heb ik inmiddels
gegoocheld met sla, alfalfa, tuinkers, ei, philadelphia, komkommer, tomaat,
kaas en diverse magere vleessoorten, maar de sla komt ondertussen wel mijn neus
een beetje uit. Hoe lekker het ook is, ook hier is variatie natuurlijk wel het
sleutelwoord. Op mijn vrije dag thuis, als zoonlief op pad is, schuif ik lekker
een dikbelegde witte boterham met pindakaas naar binnen en kan ervan smullen
als was het een taartje. Roep dan maar eens tegen je kind dat het allemaal
gezond moet. Dus ga ik vanavond maar weer eens achter google om nog leuke
recepten te zoeken. Lekker, gezond en binnen 10 minuten klaar. Of ik zet een leuke advertentie op facebook : "vrouw zoekt man die van koken houdt. Bij voorkeur zonder ochtendhumeur....."
dinsdag 11 maart 2014
De boterham revolutie
Mijn zoon (12) gaat sinds begin dit jaar naar de middelbare
school. Waar hij “vroeger” op de basisschool nog met zijn spiderman-trommeltje
met 2 boterhammen met worst en wat lekkers op pad ging en tevreden thuis kwam
bleek al gauw dat dit op de middelbare “not done” was. Eerst veranderde de
bekers drinken in flesjes en al gauw moest het brood trommeltje neutraal zijn
of een zakje worden. Vrij kort daarna
kwam hij ineens meermalen per week met de vraag of hij geld mee mocht naar
school. Nou ben ik geen voorstander van elke dag iets kopen maar zo af en toe doe ik het zelf ook dus kwamen we op een compromis: eens per week geld mee en de andere dagen boterhammen. Bij navraag bleek dat er op school een
kantinewinkeltje is waar broodjes worden verkocht en, geef hem eens ongelijk,
zoonlief blijkt niet bestand tegen de verleiding van het lekkers dat wordt
aangeboden. Tosti’s, broodje kipcorn en andere vette heerlijkheden passeerde de
revue, bij voorkeur vergezeld van een blikje “dr Pepper”. Nou is er weinig
medisch aan deze laatste dokter, het betreft een soort cola-drankje dat
zichzelf aanprijst als “verantwoord, met 30% minder suiker dan vergelijkbare
frisdranken”. En een kort, en weinig wetenschappelijk onderzoek
leert mij dat dr pepper per blikje iets meer dan 5 suikerklontjes bevat terwijl
“gewone” cola er bijna 8 in heeft
zitten. Tja…. Maar goed, de gekochte lunch dus, bestaande uit vaste rotzooi en
vloeibare rotzooi. U begrijpt dat mijn moederhart hier behoorlijk moeite mee
heeft en alhoewel ik echt vind dat je ook af en toe jezelf wat lekkers moet
toestaan kwam het toch tot een gesprek met zoonlief. Nou ja…… gesprek….? Als je
12 bent dan is een gesprek toch echt al gauw een discussie en alles wat moeder
zegt al gauw stom of vervelend, maar toch hebben we maar eens om tafel gezeten
om samen door te nemen wat we met die lunch aanmoeten. Het argument “dat alles daar
veel lekkerder” is kon ik bijzonder weinig tegenin brengen. Je kun mij
persoonlijk wakker maken voor een broodje goulash kroket dus ik snap best de
verleiding van het kantinewinkeltje. Het argument geld en ongezond kon hij weer
niet omheen. Dus bleven we steken op “zo lekker”. Tja….. Ik kon hem echt geen ongelijk geven.
Mijn werkplek bevind zich op loopafstand van de La Place en van MacDonals en ook
bij mij wordt de vergelijking met mijn arme bruine boterham met kaas nooit
gewonnen door mijn bammetje kaas.
Zorg dan aub dat die " man" ook kan klussen als je m vind??? Dan kan ik zeggen: Ik heb een vriendin en haar man heeft ons uitgenodigd voor een heerlijke maaltijd, en ook aangeboden om mijn plinten in huis er" even " op te zetten, want ach, voor een handige man, fluitje van een cent! ;-)
BeantwoordenVerwijderen