Stemmen

Ik ben politiek gezien braak liggend terrein. Bij elke verkiezing moet ik bijzonder hard nadenken welke ploeg het nu weer gaat worden en welke zullen afvallen. Bij de landelijke politiek kan ik de boel nog wel een beetje volgen. Ik weet, net als elke andere Nederlander, wat ik belangrijk vind en aangezien mij het een worst zal wezen waar iemand is geboren en of hij/zij verkiest een hoofddoekje te dragen weet ik ook welke partij en welke leider het in ieder geval dus NIET gaan worden. Ook niet onbelangrijk om te weten. Maar ja, wie was er nou ook weer tegen bezuinigingen in de zorg en welke ploeg was tegen de komst van dat ene land in de EU ? Ik vind dat leuke mens wel stoer en ze zegt altijd stevige dingen in het journaal maar van welke partij is ze dan ?  Ik weet het allemaal niet. Als ik me dan verdiep in de partijprogramma’s dan kom ik er al helemaal niet meer uit. Want uiteindelijk heeft elke groep wel iets dat me boeit en ook dingen waar ik het echt niet mee eens ben. “Een zwevende kiezer’ noemen ze mij geloof ik. En omdat er zo’n gevleugelde term voor bestaat ga ik ervan uit dat ik niet de enige zweef-kiezer ben. Ikzelf noem het geen zwevende kiezer maar een “ezeltje-prik kiezer”. Nog net niet geblinddoekt maar waar de speld terecht komt is elke keer een verrassing. We klooien maar wat aan op dat stembiljet.

Deze week zijn de gemeenteraad verkiezingen. En dat is dan weer klooien op een heel ander niveau. Want nu gaat het ineens om de mensen die bij mij in het dorp de dienst uitmaken. Het gekke is, als ik een beoordeling op het werk krijg dat heb ik de neiging extra hard te gaan werken. Goed mijn best doen en opvallen zodat de baas ziet hoe goed ik bent. Nou ja, ik praktijk valt het mee hoor, maar u snapt wat ik bedoel. De politici werken zo niet. Een maand of wat voor de verkiezingen stopt iedereen met werken en zodra er wat besloten moet worden gaan de handen in de lucht en de schouders  in de  “weet ik veel”-stand. Want ze gaan echt geen projecten meer starten waar een andere politicus straks zijn plas nog over moet doen. Zo probeert onze lokale wijkraad al enige tijd iets te regelen omtrent een leegstand pand op een prominente plek in de wijk maar bij de gemeente roept iedereen “kom na de verkiezingen maar terug”. Dat lijkt me toch een gemiste kans.

Een paar dagen geleden werd ik op straat aangesproken door een man met een Forza-jasje aan. Ik had zijn hoofd al eens op affiches langs de weg gezien. Er staat een meneer op in een streepjes pak, iets te glad gekamde haren en een wat strenge, overheersende bril. Hij hield mij staande en ik herkende zijn bril direct. Hij had de strijd al verloren zonder zijn mond open te doen. Dat heb je soms. Zijn, nog steeds glad gekamde, haar ging de strijd aan met de wind en won. Hij stelde mij een vraag maar het drong niet goed tot mij door wat hij nou wilde weten. Ik was gefascineerd door dat haar dat ondanks de toch behoorlijke windvlagen plat en onbeweeglijk op zijn hoofd bleef liggen. Opmerkelijk, dacht ik, wat voor lak zou hij daarvoor gebruiken. Of hoeveel ? Zijn vragen gingen verloren in de maalstroom van mijn gedachten en ik mompelde iets onbeleefds als “haast” en “geen tijd” en dook de supermarkt in. Ik deed mijn boodschapjes en zocht mijn auto weer op. De Forza-man liep nog te scharrelen langs de geparkeerde auto’s en deed echt zijn best om gehoor te  vinden onder de gehaaste mensen. Het begon wat te regenen maar daar leek de man, en zijn kapsel, weinig last van te hebben. Ik heb toch nog wel even lopen nadenken over deze politieke actie. “Campagne voeren” noemen ze dat geloof ik. Pennen en ballonnen uitdelen op een middag dat de harde werkers onder ons gewoon op kantoor zitten of de bus besturen.  Zou je dan echt iets bereiken met dat geleur ? Zou je zieltjes winnen daar op die tochtige parkeerplaats ? Het lijkt mij effectiever om dat gesprek met die wijkraad te voeren en iets leuks te gaan regelen met dat leegstaande pand. Daar hebben de mensen toch meer aan ?

Goed, u begrijpt inmiddels dat deze partij mijn stem niet krijgt. Maar wie dan wel ? Dat weet ik op dit moment echt nog niet. Ik ken niemand op de lijst. Het zijn namen bij een pasfoto en het blijft toch een beetje ezeltje-prik. Ik ga wel stemmen. Ik vind namelijk wel dat je niet mag zeuren over de gemeentelijke besluiten als je niet stemt. En ik zeur best graag, dus dat recht wil ik niet verliezen. En ik vind ook dat mijn stem een weloverwogen keus moet zijn. Dus heb ik maar eens de stemlijst erbij gepakt en een rood potlood. Ik streep weg wie het zeker niet wordt. Het elimineert al de halve lijst dus dat schiet lekker op.  De andere helft ga ik maar eens googelen en ook dan verwacht ik veel rode strepen. De paar die overblijven komen op de goede stapel en daar ga ik dan maar eens een nachtje over slapen. Of misschien toch die blinddoek pakken en die spelt. Want politiek ….. het blijft voor mijn gevoel een spelletje.