Hei ho...... (geschreven 8 juni 2013)

 "Hei ho...hei ho.... je krijgt het niet kado..." kent u dat liedje nog uit die Diney film van Sneeuwwitje ? Die kaboutertjes die op een rijtje naar huis wandelen met een knapzakje over de schouder ?

Ik moet daar steeds aan denken de laatste tijd. Als ik in mijn keuken sta zie ik namelijk de laatste dagen telkens in een hoekje en langs de onderkant van mijn keukenraam zo'n optochtje van mieren druk heen-en-weren. Het ene rijtje gaat naar links, bij het waterbakje van de kat de hoek om en dan omhoog tegen de vuilnisbak op. Het andere rijtje gaat, druk sjouwend met de vangst uit de vuinisbak, in gezwinde draf huiswaards. Het is een drukte van belang daar bij die bak. Men sjouwt en sjort om de brokjes lekkernij boven hun hoofdjes de goede kant op te krijgen. Het rijtje volgt hetzelfde spoor. Voorop een oppermiertje dat de weg wijst en opstakels doorgeeft naar de achterban. "Pas op jongens...de kat steekt over...".

Ik heb die drukte eens zitten volgen. Aanvankelijk natuurlijk alleen maar met de bedoeling de rovensbende uit te roeien maar dat blijkt nog een behoorlijke dagtaak. Na de eerste serie weggevaagd te hebben komt een nieuw oppermiertje langs, gaat kort op onderzoek uit en brult dan naar de achterban : "MANNUUH.....nieuw spoor !!!".

Binnen zeer korte tijd is er opnieuw een fors leger tevoorschijn gekomen die opnieuw de weg naar de vuilisbak weet te vinden. Het oppermiertje blijkt ook intelligenter dan ik inschatte. het door mij gestrooide gif en de "lok" doosjes worden keurig vermeden : "MANNUUH..... gevaar op de weg, ruime bocht...!!".  Waarna het peleton zijn weg vervolgd.

De vuilnisbak staat inmiddels buiten. Het kattenvoer op het aanrecht en alle losse spullen zijn van de vloer. Ondank de de strijd ongelijk is (zij zijn met veel meer da ik) geef ik het niet op. Ik ben nu, na 3 dagen vooronderzoek, er nog steeds niet achter waar zij mijn keuken infiltreren maar daar kom ik zeker achter. Mijn liefde voor dieren heb ik inmiddels opzij gezet. Dit is oorlog geworden tussen mij en dit gespuis. Elk los lopend miertje wordt door mij persoonlijk opgepakt en weg gespoeld. Telkens denk ik het onder controle te hebben. Maar dan kom ik thuis na een avond heerlijk BBQen en loop de keuken in. En, ik zweer het, voor ik het licht aan doe weet ik het al, als ik dan denk dat ik zachtjes kleine stemmetjes hoor zingen "hei ho...hei ho..."