Huishoudelijke bui

Aangestoken door het zonnetje dat vanochtend gezellig door mijn keukenraam scheen kreeg ik vandaag vroegtijdig de lente in de bol. Je hebt dat wel eens. Zo’n kwakkel winter als we achter de rug hebben, daar wordt geen mens vrolijk van en opeens ben je het helemaal zat. Ik wilde lente en ik wilde het nu ! Een lege zaterdag lag voor me dus eerst maar even onder de douche door en aankleden. Mijn haar geföhnd en dan even de ontbijtboel naar de keuken brengen. Ik opende de keukengordijnen en genoot een moment van de zon die vol op het raam stond.  Het was nog vroeg maar beloofde een mooie dag te worden. Het licht op het raam liet echter ook direct de abominabele staat van het glaswerk zien. Aan beide zijde van de ruit was het nevelig van het vuil en vaag zag ik door het raam de buurvrouw lopen die de hond uitliet. Of was het de buurman ? Ik veegde met mijn hand over het raam wat de zaak er niet mooier op maakte. Toch de buurvrouw. Ze zwaaide en liep door. Hmmm…... Ik keek eens beter naar de ramen en naar het zonnetje buiten en besloot dat het een mooie dag was om de ramen te lappen. Nou ben ik niet zo’n huishoudelijk wonder maar de ramen moet wel lukken leek me. Mijn moeder leerde me vroeger dat water met een scheutje spiritus genoeg was,  maar haar ramen kwamen tweewekelijks aan de beurt waar die van mij zelfs eens per twee jaar niet halen. Het leek me daarom beter maar even te starten met een lekkere emmer sop.

Gewapend met de keukentrap, de zeemlap en een oude doek stapte ik de voordeur uit. Oei, het windje bleek frisser dan ingeschat, dus even terug voor een trui. En huishoudhandschoenen. En een sjaal. Opgetuigd stapte in op het trapje en begon aan de klus. Ik begon het zowaar nog leuk te vinden. Je zag goed waar je gebleven was en dat werkt prettig. De deur naast de mijne ging open en de buurman stapte naar buiten met in de ene hand een dampende kop koffie en aan de andere zijn zoon van anderhalf gekleed in een dikke jas, klaar om te gaan spelen. “Goed bezig buuv”, riep hij en dook weg in zijn warme kraag. Ik voelde me bijzonder braaf. Niks zo goed voor je humeur als bevestigd worden in je goede werk. Ik maakte de klus buiten daardoor bijna fluitend af, nam het houtwerk nog even mee met een natte lap en bewonderde het resultaat. Net slecht voor een amateur ! Toen ik terug kwam in de keuken om het water te verversen bleken mijn prachtige schone ramen minder netjes dan verwacht. De strepen en druppels aan de buitenzijde werden door het zonlicht verscherpt. Eerst maar even de binnenkant doen, dat leek me beter. Dus de keukentrap opgesteld, schoon water getapt en aan de slag. Mijn mooie keukengordijnen aan de kant en … bah… wat voelen die vies. Ik maakte de fout er voor de zekerheid even mijn neus in te steken om de staat van de gordijnen te beoordelen. Het resultaat was een niesbui. Dus dan ook maar de gordijnen even wassen. Nou heb ik van die vouwgordijnen en voor ik die van de kant af had en alle baleinen  eruit had gepeuterd was ik goed 20 minuten verder. Mijn water was inmiddels weer koud, en mijn humeur was gezellig mee gedaald. Maar ja, zo kon ik niet stoppen dus toch maar de binnenzijde van de ramen ook gedaan. Gewapend met glassex en een keukenrol ben ik daarna maar even naar buiten gelopen en om de strepen en druppels weg te werken. Terug binnen bleek ik de boel alleen maar erger te hebben gemaakt dus opnieuw naar buiten, poetsen, weer naar binnen, kijken waar het fout zit, naar buiten, poetsen, weer naar binnen…..enfin …. U snapt het patroon. Het kostte me een kwartier extra maar het was streepvrij en netjes. Pffftttt….. Nu wist ik weer waarom ik dit zo weinig doe. De schuifpui aan de achterzijde van het huis was hierna aan de beurt. Het hele riedeltje herhaalde zich, maar ook daar kwam ik uiteindelijk als winnaar uit de strijd.

Na het opruimen van de spullen bedacht ik me toch dat dit het soort klusje is waarbij je snel eer van je werk hebt. Je ziet direct resultaat en de glimmende ruiten zijn een plezier om doorheen te kijken. Het leek me tijd voor een kop koffie. Dat had ik wel verdiend. Ik liep de kamer door, de keuken in en stopte midden in de keuken. Buiten, bij het raam zat de kat braaf te wachten om binnen gelaten te worden. Toen hij me zag kwam hij overeind, rekte zich eens lekker uit en ging met zijn voorpootjes tegen het raam op staan miauwen. Hij verzette zijn pootjes 3 keer en een spoor van pootafdrukjes sierde mijn eens zo nette ramen. Kopjes geven tegen het raam deed de rest. Mopperend liep ik naar de voordeur om hem binnen te laten. In de spiegel in de gang keek een dame met ontploft en verwaaid haar naar mij terug….. Tja, tijd voor koffie. Tijd voor lente, zitten in de tuin en niks doen. En tijd voor de kapper…..