Roman

Ik zal maar eens bekennen dat ik degene ben die ze koopt. Die vreselijke bouquet reeks boekjes die u altijd in de supermarkt ziet liggen en van wie iedereen denkt “wie leest die troep”. Nou, ik dus.

Met mijn IQ van 124 scoor ik echt niet slecht en ik lees ook “echte” boeken van schrijvers als Mulisch en (iets lichter) Dan Brown. Het zijn lekkere boeken om je in vast te bijten als je vakantie hebt of voor lange avonden buiten, met de tuinhaard aan.  Dan lees je dat en dan sleept het verhaal je mee naar andere werelden en andere sferen. Het zijn boeken die je niet weg kan leggen en waarvan je weet dat het eerst uit moet voor je weer verder kan met de dagelijkse dingen. Het hoeft niet hogere literatuur te zijn, de Harry Potter reeks heb ik ook ademloos verslonden, maar ook boeken als “Haar naam was Sarah” heb ik gelezen. Dat is bij uitstek zo’n boek dat je, nadat het uit is, nog dagen bezig houdt in je hoofd. Tja, waar komt dan die fascinatie voor die pulp romannetjes vandaan ? Ongetwijfeld zal menig psycholoog hier zijn tanden in willen vastbijten. Ook elk weldenkende vrouw weet dat de inhoud van die boekjes van geen kanten de werkelijkheid raakt. Onze prins op het witte paard heeft nooit op maat gesneden pakken en stevige borstspieren. Ze drinken bij ons bier en laten boeren.  Ze hebben geen kaakspiertje die op het juiste moment spannen, geen stoere sportauto’s en geen ondoorgrondelijke blikken maar een buikje, een Opel en een hekel aan je moeder.  Kortom, geen herkenning met de werkelijkheid.

De boekjes hebben ook altijd dezelfde structuur. In Hoofdstuk 1 ontmoeten ze elkaar, op bladzijde 60 scheuren ze elkaar de kleren van het prachtige lijf, op bladzijde 135 gebeurd er een drama waardoor je moet denken “dit wordt niks meer” en op bladzijde 150 komt het allemaal goed. Geen verrassingen aan het eind, het komt altijd, allemaal goed. In de moderne versies is er soms al een kind, of wordt de sex wat meer beschreven maar verder verschillen de boekjes van nu eigenlijk heel weinig van die uit de jaren 80. En geloof me, ik kan het weten, want ik las ze toen al. Kilo’s van die troep is er door mijn handen gegaan, boeken vol romantiek, spannende afspraakjes en bijzondere ontmoetingen zijn langs mijn ogen getrokken. Of het nu doktersromannetjes zijn, of het gaat over sjeiks, prinsen of  belangrijke zakenmannen. Of de dames nou preuts waren, al een kind hadden of een echtscheiding achter de rug, het is allemaal voorbij gekomen en geconsumeerd. Ik verslind het als was het waterijs.  Of chips. Daarmee moet u het denk  ik vergelijken.  Kauwgom voor je ogen. Zoiets.
De lust voor dit soort boekjes overvalt me voornamelijk als ik het druk heb. Het is natuurlijk een soort ontsnappen aan de drukke werkelijkheid en geeft je anderhalf uur het gevoel dat de wereld niet bestaat uit verplichtingen en “moet-igheidjes”. Prettig, makkelijk in gebruik en prullenbak waardig zodra het uit is.  

Neemt niet weg dat ik ze altijd iets beschaamd in mijn winkelwagentje deponeer. Vergelijk het maar met bij de kassa van de plaatselijke Albert Heijn 3 gezinsverpakkingen condooms afrekenen. Waarbij de kassa juffrouw je ook aankijkt met een blik van “zo, dat wordt een gezellig weekend !”. Bij de bouquet reeks boekjes bespeur ik een blik in de trant van “zielige vrouw”. En geloof me, dat ben ik echt niet. U hoeft geen medelijden met mij te hebben. Romantisch gezien heb ik mijn kansen gehad en genomen en over de toekomst maak ik mij geen zorgen.  Maar de kassa juffrouw die weet dat allemaal niet. En dus koopt ik mijn boekjes graag op plaatsen waar men mij niet kent. Het blijkt een soort  verslaving, zo één waarvan de buitenwereld geen weet heeft.  Het zijn de boekjes die je leest op momenten dat de buitenwereld je niet ziet.  Lekker thuis, lekker jezelf. En aangezien er al jarenlang, elke maand meerdere nieuwe boekjes in de winkel liggen ga ik er nog steeds van uit dat er meer vrouwen als ik zijn die ze stiekem toch gewoon lezen. En ervan smullen…..elke maand weer….heerlijk !