What's in a name ....

“What’s in a name? ” Shakespeare kon het al zo mooi verwoorden : “wat zegt een naam ? Zou een roos, als zij anders heette, niet net zo lieflijk ruiken?”(vrij vertaald uit “Romeo and Juliet”). De goede man had hier natuurlijk gelijk in. De roos, die hij zo mooi omschrijft, dankt haar populariteit aan haar mooie bloemblaadjes, de intense kleuren en een heerlijk geur. Dat de naam “roos” aan deze bloem is gegeven verhoogd op zijn minst wel de feestvreugde. Het past de bloem precies. 

Bij mensen is dat soms wel anders. Je geeft je kind bij de geboorte een naam mee en als je er goed over nadenkt,  is dat best raar. Je weet immers nog helemaal niet wat voor mens het wordt. Als de kleine Lieselotje straks uitgroeit tot een boom van een vrouw met bouwvakkers ambities, in plaats van een frele dametje met strak gelakte nagels dan zit je toch mooi met een probleem.

Er zijn culturen waar een kind pas zijn definitieve naam krijgt als hij de pubertijd in gaat. Je naam wordt dan gegeven op basis van je karakter en je prestaties. Denk maar aan de indianen die hun mensen de prachtigste namen geven. Bijvoorbeeld Etlelooaat of Hototo. De eerste genoemde man zal niet zo geliefd zijn geweest in zijn dorp. Vrij vertaald betekent zijn naam “schreeuwer”. Maar het zet wel meteen een beeld van de man neer. Dat dan weer wel. Hototo betekent zoveel als “Krijgersgeest die zingt”. Ik zie direct een man voor me met een bijl in zijn had die alle beesten wegjaagt met zijn eeuwige liedjes. Een soort Frans Bauer met een Tomahawk. Ook daar kun je direct een beeld aan koppelen. 

In onze hedendaagse tijd krijgen kinderen bij geboorte soms de meest bizarre namen. Een korte blik op het namen register komen bij de meisjes Zomer, Snow en Rosé voorbij. Vooral die laatste lijkt me een dubieuze achtergrond hebben. Als meisje kun je daar behoorlijk last van krijgen als je later wat ouder wordt. Bij de jongens zag ik Kip voorbij komen. Deze vind ik ook wat lastig. Dan vraag ik me toch af om ouders zich realiseren dat je kind op school later, ondanks de huidige pest-protocollen, al direct 1-0 achter staat. 

Het dieptepunt lijkt mij het meisje dat in 2013 werd opgezadeld met de naam Phuc. Deze naam werd in dat jaar echt aan een kind toebedeeld. En hoe goed je ook je beste doet, er lijkt me toch maar één manier waarop je dit correct uitspreekt. En wat moet het arme kind daar later mee ?

Toen ik zelf in blijde verwachting was bleek het zoeken naar een goede naam nog niet zo eenvoudig. Mijn favoriete meisjesnaam was in een grijs verleden door een vriendin al aan haar hond gegeven en inmiddels kon in de naam niet meer loskoppelen van het dier. Daar ging dus gauw een streep doorheen. Vernoemen leek me ook nog lastig. Met een Wilhelmina en een Hendrikje als grootmoeder voor mijn kind, kon ik slecht een beetje moderne naam verzinnen. Nee, het bleek nog niet zo simpel. Toen ik in de 20^e week van mijn zwangerschap leerde dat er een jongen op komst was werden de mogelijkheden direct gehalveerd. Dat gaf lucht ! Toch bleek ook hier dat het lastiger was dan aanvankelijk bedacht. Namen die ik mooi vond werden door de vader van de lijst gestreept en namen die hij bedacht leken mij weer niks. Het schoot niet op. Na vele avonden met naamboeken op schoot en lijstjes om af te strepen lieten we het maar los. En zoals altijd komen de mooiste ideeën in je op als je met andere zaken bezig bent. Op zomaar-een-avond ploepte de naam van onze keus bij mijn toenmalige man op en deze bleef hangen. We proefde er eens een dag of wat aan en bleken beide tevreden. Ons kind had zijn naam gekregen en dit ruim voor zijn geboorte.

In het jaar dat mijn kind ter wereld kwam was het Internet nog geen dagelijkse noodzaak. Maar anno 2015 kan het voor ouders soms ook handig om de gekozen naam even te googlen voor je hem definitief maakt. Namen kunnen in een andere taal namelijk best gekke dingen betekenen. Het is de ouder van Jizz net iets te laat duidelijk geworden dat ze met hun dochter voorlopig

niet naar Engeland kunnen. Haar naam is in die taal de platte versie van het woord “sperma”. En kom daar maar eens mee aan, als jong meisje op vakantie.

Zelf ben ik reuze tevreden met de naam die mij bij geboorte werd toebedeeld. Geen rare voorletter combinatie, er pastte in mijn jeugd geen “–tje” achter en er viel slecht op de schelden. Als kind kon ik er goed mee uit en inmiddels zit de naam natuurlijk aan mijn ziel gekleefd.  Wat zo gaat dat als de naam past bij de drager.  En ook mijn zoon blijkt prima bij zijn naam te passen, of de naam bij hem, het is maar net hoe je het bekijkt. Zo valt toch alles op zijn plaats. Of, om bij Shakespeare te blijven “All’s well that ends well”.