Talent

Ik ben een beetje een laatbloeier.  Ik kreeg mijn eerste vriendje pas op mijn 18^e. Brak mijn hart pas voor het eerst op mijn 27^e en vond echte liefde op mijn 33^e. Ik was 35 toen ik trouwde en 37 toen ik mijn zoon kreeg. Nee, je kunt bepaald niet zeggen dat ik een voorloper of trendsetter ben. Nooit een “haantje de voorste” geweest en zal dat ook niet worden. Na mijn school rolde ik in een baantje waar ik in ben blijven hangen.  Ik deed administratief werk, best leuk maar niet bijzonder spannend. Pas later in mijn carrière (nog steeds bij datzelfde bedrijf) rolde ik in een functie die goed bij me past en waar ik ook echt plezier in heb. Dat heeft dus bijna 20 jaar geduurd. Ik ben dus nooit bewust op zoek geweest naar mijn talenten en heb alles gaandeweg een beetje over me heen laten komen. Dat ik een creatieve kant in me heb, heb ik ook pas heel laat in mijn leven ontdekt.  Pas rond mijn 35^e ben ik begonnen met mijn geknutsel en het duurde ook best een poosje voor ik zelf zag dat ik dat eigenlijk best heel goed kan. Tja, ik vond het zelf heel leuk wat er uit mijn handen kwam en als een vriendin soms eens vroeg of ik voor haar iets wilde maken dan streelde dat mijn ego maar ik vond het tegelijkertijd ook behoorlijk eng. Want wat als ik het verprutste ? Of als ik iets maakte dat ik dan wel heel mooi vond maar waarvan zij zou denken “prullebak”.  Kortom, ook mijn zelfvertrouwen bloeit laat op. En nu ontdek ik eigenlijk pas het laatste jaar dat ik ook best aardige dingetjes schrijf. Ook hier strooi ik voorzichtig eerst wat dingen in de openbaarheid en heb best wat aanmoediging nodig om verder te gaan en trots te worden op wat er uit mijn vingers komt. Het hebben van een talent op een bepaald gebied kan dus behoorlijk lang smeulen voor het tot rijping komt. Wikipedia omschrijft het woord Talent als “aangeboren aanleg”. Maar wat als je niets doet met dat talent ? Ik kan misschien wel heel goed viool spelen. Ben misschien wel een natuurtalent. Maar ik vind er niks aan en heb het dus nooit geprobeerd.  Dus dan heeft talent ook te maken met “wat vind ik leuk” en hoe je dat dan  ontwikkelt.  Of ga je je talent pas leuk vinden als je het probeert en dus ontwikkelt ? Een beetje een “de kip en het ei”- verhaal. En in hoeverre heeft talent met “iets kunnen” te maken ?  Ik ken iemand die een aangeboren talent heeft om aan te voelen wat iemand nodig heeft. Zo iemand die altijd op precies het juiste moment een kaartje stuurt, er is met koffie of een schouder.  Eigenlijk is dat nog een veel mooier talent dan het kunnen maken van leuke schrijfseltjes. Wat pas dan raak je iemand waar het belangrijk is. En dan blijkt dat ik ook daarin een laatbloeier ben, in ontdekken wat nou echt er toe doet in dit leven. Maar beter laat dan nooit……toch ?