Kettingbrief

Vandaag kreeg ik een kettingbrief over mijn telefoon.  Ik ken dit fenomeen nog van vroeger toen we op school, tijdens de wiskunde les, noodzakelijk maar bijzonder langdradig,  de tijd probeerde te verdrijven met alles wat maar niet met wiskunde te maken had. Getekende doedeltjes in je agenda, stiekeme gefluisterde gesprekjes met je vriendin of kleine briefjes met krabbeltjes waar in stond wie “op” wie was.  Deze laatste gingen dan vooral gepaard met veel gegiechel en geheimzinnigheid. Soms kreeg je wat uitgebreidere brieven en heel soms, echt heel af en toe, een ketting brief. Begon dat nog onschuldig, met beloftes van veel brieven terug met recepten of iets dergelijks, later begonnen deze kettingbrieven best wat serieuzer van aard te worden. Dreigementen soms dat je nooit je ware zou tegen komen als je niet minimaal de brief aan 3 mensen doorzond,  tot ware nachtmerries op papier waarin vermeld werd dat de wereld zou vergaan als jij niet 10 mensen in 5 uur tijd zou berichten van het nut van de brief. Ik heb er nooit veel mee gedaan. Toen ik de eerste keer, met toch wat zenuwen in het lijf, de tijdslijn keurig uit wachtte en de wereld nog bleek te bestaan en we, hoe vervelend, nog zo’n dodelijk saaie wiskunde les moeten door worstelen, heb ik ontdekt dat de geloofwaardigheid van de brieven schuilt in de onschuld van de lezer. Het is wat jij er van maakt. Dat is de boodschap.  Niet meer en niet minder.

Toch blijft de kettingbrief zo af en toe opduiken. Tussen mijn 20^e en 45^e levenjaar is het wat naar de achtergrond geraakt maar met de komst van Hyves en later Facebook blijkt de kettingbrief nieuw leven in geblazen.  Op Facebook is de meest bekende kettingbrief de volgende  boodschap. “Klik en deel dit bericht en maak kans op deze prachtige tablet/telefoon van merk ..bla…”. U herkent wellicht het soort berichten en heeft zelf misschien wel eens hoopvol gereageerd maar heeft u ooit iemand ontmoet die via zo’n  facebook bericht echt iets gewonnen heeft ? Ik persoonlijk niet en ook in mijn omgeving heb ik er nog nooit iemand over gehoord. Gewoon reclame dus. Dat geeft niets zolang we het als zodanig herkennen. Een kettingbrief met een doel, gemaakt door iemand met een doel. Producten verkopen. Maar de kettingbrief van vanmiddag was van een heel ander kaliber. Iets over 2 engelen waar ik in moest geloven en die vannacht  2 zaken voor mij gaan regelen. En dat als ik het negeer dat  ik dan “op de proef” gesteld wordt.  Maar als ik het aan 10 vrienden stuur (inclusief de afzender) dan zal het mijn beste dag ooit zijn, zo wordt mij beloofd.  Ik vraag mij dan toch altijd af wie er aan de wortel van zo’n boodschap staat. Met wat in het achterhoofd ? Ik kan met de beste wil van de wereld niet verzinnen waarom iemand er nut in ziet om zo’n tekst te gaan zitten typen en de wereld in te slingeren.  Wat wil je “verkopen” met deze tekst? Ik kan het er niet in ontdekken. De lieve vriendin die mij  de boodschap zond krijgt hem niet retour. Niet omdat ik onze vriendschap niet op waarde schat maar omdat ik gewoonweg niet aan deze vorm van “reclame” waarde toeken. Want komt de boodschap uit ? Voor 50 % van de mensen wel en voor de andere 50 % niet.  Zo simpel is het. Er is altijd een percentage mensen voor wie morgen een nare dag volgt. En andere groep die een “beste dag ooit” beleeft. Het blijft een kwestie van kans berekening. En mijn kansen ?  Ook dat blijft rekenen en daar ben ik niet zo goed in. Als ik nou vroeger maar eens wat beter had opgelet bij wiskunde……